- نقد سریال یول اوزونو
باید خیلی خوشبینانه نگاه کنیم که برای همچین کارایی در هنر بتونیم اسم سریال بزاریم.این کار نوشتن نقد و تحلیل براش کار اضافه ای هست چون اصلا جای نقدی نمونده ولی علت اینکه تصمیم گرفتم در موردش نقد بنویسم اینه که تولید سریال های ترکی به شدت کم هست و مخصوصا تو اردبیل شاید هر چند سال یه بار یه سریال (به شدت ضعیف) ساخته میشه.
برای اینکه به تولید سریالهای خوب ترکی برسیم وظیفه خودم دونستم در زمینه این نوع سریال ها نقد بنویسم که حداقل ایرادات چشم گیر و یه جورایی آبروبر این سبک کارها در آینده اصلاح بشه و بتونیم کارهای قابل ارائه ای در زمینه فیلم های ترکی تولید کنیم.
آدم این سریال رو وقتی تماشا میکنه یه لحظه حس میکنه عوامل سازنده این فیلم به هیچ وجه از در خونه تاحالا بیرون نرفتن که حتی دیالوگ ها و حرف زدن ساده و عادی مردم شهر نمیدونن چه شکلیه.یک مخاطب خیلی عادی وقتی این سریال رو ببینه سریع تو ذهنش این سوال ایجاد میشه که اینا چرا این مدلی حرف میزنن مگه اهل اردبیل نیستن؟یا از کره دیگه ای اومدن؟
اصلا برامون قابل باور و قابل درک نیست نحوه دیالوگ گویی های سریال رو وقتی با دیالوگ های واقعی افراد مقایسه میکنیم.
مقایسه نقد سریال یول اوزونو با فیلم های فارسی
ما تو فیلمای فارسی وقتی فیلمای ضعیف رو نگاه میکنیم بعضا یه سری از بازیگرا اینقدر کارشون خوب هست که ایرادات کارگردانی و سازندگان فیلم رو هم با بازی های خوبشون از بین میبرن و حداقل در زمینه دیالوگ گویی جوری عمل میکنن که برامون قابل باورتر هست اما اینجا حتی بازیگرها هم سعی نکردن با بازی خودشون مدل صحبت کردنشون رو یکم خارج از حالت شعار ببرن و خود واقعیشون باشن.
وقتی دوتا از کاراکترهای فیلم با هم صحبت میکنن آدم احساس میکنه برای یه ویدیوی اینستاگرامی یه نفر ازشون خواسته که یه جمله هایی رو پشت دوربین بگن،واقعا در حدی این دیالوگ گویی ها ضعیف هست که بار اول آدم سریالو که میبینه فکر میکنه برای برنامه کودکی چیزی هست.
مخاطب این سریال اگه فقط ده درصد ازش راضی باشه از نظر روانشناسی قطعا یه سری از مخاطبان رده پایین تلوزیونی هستن که فقط به خاطر زبان ترکی و محلی با فیلم همزادپنداری میکنن که همینم البته بعید به نظر میرسه در این بازه زمانی مخاطب امروزی با این نحوه از دیالوگ گویی ها کنار بیاد و بتونه جذب کار بشه.
در یکی از سکانسها ورود پلیس رو میبینیم،چنان ادای سبک فیلمای هالیوودی رو در میارن که انگار اصلا سازندگان فیلم تاحالا نحوه اومدن پلیس و نوع پیاده شدن از ماشین و این حرکات رو هرگز یه بار هم از نزدیک ندیدن و حتی نشنیدن.
وسط فیلم ما مشاهده میکنیم یه جایی اسلوموشن میره و از یه آهنگ خواننده فارس زبان یه موسیقی پخش میشه،حالا خارج از بحث اینکه موزیک مخصوص فیلم که به نظرم ساخته نشده این ضعف رو اگه کنار بزاریم مخاطب ترک و اردبیل رو که دیگه اگه از رو حالت حسی هم بخوایم یه آمار بگیم راحت میتونیم بگیم هفتاد هشتاد درصد به بالای جمعیت اردبیل اهل موزیک ترکی هستن که اینو از سوار شدن تو تاکسی ها گرفته تا شبکه های مجازی و افراد پیرامونمون که موسیقی های مورد علاقشون رو وقتی دارن گوش میدن مشاهده میکنیم که اکثریتشون به موسیقی ترکی علاقه مند هستن حالا برای یه فیلم ترکی وقتی ما برمیداریم از موسیقی فارسی استفاده میکنیم یعنی نه سلیقه مخاطب منطقه دستمون هست و نه تخصص و مهارت کافی نسبت به شناخت نوع فیلم داریم.
بزرگترین ایراد سریال نشناختن جغرافیای محیطی فیلم هست،به شدت با محیط پیرامونش بیگانه هست.
ما در دنیای واقعی هرگز این آدمها رو نداریم حتی خود این آدمها تو زندگی واقعیشون این شکلی نیستن یعنی اگه مثل زندگی واقعی خودشون هم حرف میزدن و بازیگر نبودن بازم فیلم یکم ازالان جلوتر بود.
سریال هیچ تحلیل و نقطه قوتی نداره بشه در حد چند سطر در موردش صحبت کرد ولی جای نقد خیلی فراوان داره،بعضیا فیلمای اینستاگرامی که کاربرای اینترنت میسازن که تقریبا هیچ شناختی نسبت به دوربین و این چیزا هم ندارن باز کارای قوی تری نسبت به این سریال در میارن چون بعضی از فیلمای بلاگرای اردبیل وتبریز رو که میبینیم نسبت به این سریال ها یه قدم جلوتر هستن.
- سخن پایانی در مورد سریالهای محلی
امیدوارم یا در این زمینه فیلم نسازیم یا زمان بزاریم آموزش ببینیم و فیلم خوب بسازیم،چون با دیدن این سبک فیلمها و سریال ها انگار به سی چهل سال گذشته برمیگردیم.گرچه فیلمای اون موقع خیلی موارد داریم که واقعا قوی تر از فیلمای امروز هست.
به نظر من فیلم نساختن عیب نیست ولی فیلم بد ساختن عیبه
آدمایی که خیلی وقته فیلم نمیسازن کارشون قابل تحسین تر از این هست که فیلم بد بسازن،چون همش هزینه اضافه و هدر دادن وقت مخاطب هست،به جاش میشه حتی ده سال زمان گذاشت ولی بعدش یه فیلم خوب تولید کرد که ماندگار باشه،کم از این افراد نداریم که تو کارنامه کاریشون فیلمای خیلی کمی وجود داره اما همیشه بر سر زبونا هست و هیچ وقت کهنه نمیشه.
به امید فیلمای خوب از شبکه های محلی
البته جا داره این نکته رو هم اینجا بگم که خیلی وقتا تو تهران و فیلمسازان تهرانی هم فیلما و سریالای محلی میسازن گرچه اکثرشون ناموفق هست ولی بعضا فیلمای خوبی هم ساخته میشه،پس فیلمسازانی که برای شهرهای مختلف سریالای محلی میسازن با فیلمسازانی که از خود اون محله ها هستن خیلی تفاوت وجود داره و قطعا فیلمسازایی که برای شهرای خودشون فیلم میسازن قطعا آشنایی بیشتری نسبت به شهری که زندگی میکنن باید داشته باشن تا فیلمسازایی که اهل اون شهر نیستن،اما اینجا مشاهده میکنیم که بعضی از این سریال ها به شدت ناموفق عمل میکنن.
